Prof. Dr. Zakir Kaya – Bağımsız Gazeteci, Yazar
Giriş – Projeler Arasından Yükselen Umut
Yüzyılın en büyük krizlerinden biri, çöplerle kuşatılmış bir dünyada yaşamaktır. İklim değişikliği, tüketim çılgınlığı ve israf kültürü yalnızca doğayı değil, insanlığın vicdanını da zehirliyor. Tam da böyle bir çağda, Türkiye’den yükselen “Sıfır Atık Projesi” yalnızca teknik bir çevre çalışması değil; aynı zamanda vicdanın sesi olarak dikkat çekiyor. Bu ses, çevreyi korumanın ötesinde, toplumsal sorumluluğu ve etik duyarlılığı yeniden hatırlatıyor.
Bir Kadının Dokunuşu
Bu projenin simgesi olan Emine Erdoğan, bana göre yalnızca Cumhurbaşkanı eşi değil; aynı zamanda bir Anadolu kadınının çevreye, insana ve yarına dair samimi kaygılarını taşıyan güçlü bir figürdür. Onun bu alandaki gayretini samimiyetle değerlendiriyorum. Çünkü mesele şahsiyetlerden öte, insanlık için yapılan katkıdır.
Geçmişte farklı dönemlerde lider eşleri daha çok protokolün gölgesinde kalırken, Emine Erdoğan’ın sıfır atıkta ortaya koyduğu ısrar ve duyarlılık, onu olumlu anlamda farklı bir yere taşıdı. Bu farkı görmezden gelmek vicdana sığmaz; görüp dile getirmek ise asla yağcılık değildir. Bu noktada, onun görünürlüğü yalnızca çevreyle sınırlı değil; aynı zamanda eşine olan sistematik destek mekanizmasının bir parçası olarak da okunabilir. Bu, katkı kadar temsilin doğasını da sorgulamayı gerektirir.
Demokrasiye Katkının Sessiz Yüzü
Demokrasi, yalnızca sandıkla değil; vicdanla, gözyaşıyla ve insani dokunuşlarla da şekillenir. Türkiye’de yıllardır süren Türk-Kürt meselesi, sadece siyasi değil; insani bir yaradır. Bu yaraya dair sessiz ama etkili bir duruş, bazen protokolün gerisinden gelir. Emine Erdoğan’ın zaman zaman bu meseleye dair sergilediği gözyaşı, annelik refleksi ve vicdanlı tavır, bana göre bir Anadolu kadınının sessiz ama güçlü katkısıdır.
Bu katkı, eşine doğrudan bir baskı değil; vicdanlı bir yönlendirme, insani bir hatırlatma niteliğindedir. Cumhurbaşkanının kimi dönemlerde daha yumuşak, daha kapsayıcı söylemler geliştirmesinde bu sessiz gücün etkisi olduğunu düşünüyorum. Çünkü bir annenin gözyaşı, bir eşin vicdanı, bir Anadolu kadınının duruşu; siyasetin en sert duvarlarını bile aşabilir.
Sıfır Atık gibi projeler bu kadının görünürlüğünü artırmış olabilir; ama asıl katkı, toplumun en derin yaralarına dair gösterdiği insani reflekslerdedir. Bu yönüyle Emine Erdoğan’ı, demokrasiye katkı sunan bir figür olarak değil; toplumsal vicdana dokunan bir Anadolu kadını olarak değerlendiriyorum. Onun sessizliği, temsilin sınırlarını değil; vicdanın gücünü gösteriyor.
Sonuç – Takdir ve Tespit
Bağımsız bir gazeteci olarak şunu net biçimde söylüyorum: Kimden gelirse gelsin, insanlığa faydası olan her girişim değerlidir. Emine Erdoğan’ın samimiyetine inanıyor, bu projeyi ülkem adına bir kazanç olarak görüyorum. Takdirim bir övgü değil; bir tespittir. Bu tespit, aynı zamanda temsilin doğasını, katkının biçimini ve sessizliğin gücünü sorgulayan bir tanıklıktır.
Çünkü bu toprakların kadınları, tarihin her döneminde vicdanın sesi olmuşlardır. Sıfır Atık, bu kez bir Anadolu kadınının eliyle insanlığa umut ışığı olarak doğmuştur. “Bu toprakların kadınları, Nene Hatun’dan Halide Edip’e, Kara Fatma’dan Sabiha Gökçen’e kadar tarihin her döneminde vicdanın ve cesaretin sesi olmuşlardır. Sıfır Atık da bu zincirin günümüzdeki çevre odaklı halkasıdır.” Bu zincir, sadece geçmişin değil; bugünün de vicdan haritasıdır.
Evrensel Bir Mesaj
Bugün bu proje, Birleşmiş Milletler’den Avrupa şehirlerine kadar pek çok platformda karşılık buluyor. Bu da bize gösteriyor ki: Anadolu’dan yükselen bir kadın sesi, dünyanın çevre politikalarında yankı bulabiliyor. Ancak bu yankının içeriği kadar biçimi de önemlidir. Emine Erdoğan’ın bu alandaki görünürlüğü, yerelden evrensele uzanan bir vicdan köprüsü mü; yoksa küresel vitrinlerin yerli temsilcisi mi? Bu ikilem, projeye yüklenen anlamı daha da derinleştiriyor.
Emine Erdoğan’ın Diğer Katkıları – Sessiz Dönüşümün İzleri
Anadoludakiler: Bereket, Birikim ve Beceri Bu çalışma, Anadolu’nun kültürel mirasını yalnızca belgelemekle kalmıyor; aynı zamanda unutulmaya yüz tutmuş zanaatları, yöresel üretimi ve mutfak kültürünü yeniden görünür kılıyor. Emine Erdoğan’ın bu projedeki rolü, bir arşivci gibi değil; bir tanık gibi. Anadolu’nun belleğini koruma çabası, onun kadim değerlere duyduğu saygının bir yansımasıdır.
Bilim Yolunda Kız Çocukları – Sessiz Eşitlik Mücadelesi STEM alanlarında kız öğrencilerin desteklenmesi, eğitimde fırsat eşitliği adına önemli bir adım. Bu destek, sadece teknik bir yönlendirme değil; toplumsal cinsiyet eşitsizliğine karşı sessiz bir dirençtir. Emine Erdoğan’ın bu alandaki katkısı, bir anne refleksiyle, kız çocuklarının geleceğine dokunan bir umut taşıyor.
İş-Pozitif Programı – Üreten Kadının Yolculuğu Kadın istihdamını artırmayı hedefleyen bu program, hayal kuran ama imkân bulamayan kadınlara bir kapı aralıyor. Emine Erdoğan’ın bu projeye verdiği destek, üretici kadının toplumda görünür olmasına katkı sunuyor. Bu, sadece ekonomik değil; aynı zamanda sosyal bir dönüşümün parçası.
100 Anaokulu Projesi – Erken Yaşta Eşitlik Okul öncesi eğitimin yaygınlaştırılması, çocukların eşit fırsatlarla hayata başlaması açısından kritik. Emine Erdoğan’ın bu projeye öncülük etmesi, eğitimin yalnızca akademik değil; vicdani bir mesele olduğunu da gösteriyor. Her okul, bir çocuğun geleceğine atılan vicdanlı bir imzadır.
Çevre Dostu 1000 Okul – Doğayla Büyüyen Nesiller Okulların çevreye duyarlı hale getirilmesi, çocukların doğayla etkileşim içinde öğrenmesini sağlıyor. Bu proje, çevre bilincini yalnızca bilgiyle değil; deneyimle kazandırmayı amaçlıyor. Emine Erdoğan’ın bu alandaki katkısı, doğayla barışık bir nesil yetiştirme hayalini taşıyor.
Uluslararası Tanınma – Sessiz Çabaların Küresel Yankısı Sıfır Atık Projesi ve diğer çevre çalışmaları, uluslararası platformlarda takdir görüyor. Ancak bu ödüller, yalnızca başarıyı değil; sessizce yürütülen bir vicdan mücadelesinin görünür kılınmasını da simgeliyor. Emine Erdoğan’ın bu alandaki çabası, yerelden evrensele uzanan bir etik iz bırakıyor.
Sonuç – Sessizliğin Ardındaki Vicdan
Bu yazı, bir çevre projesi üzerinden şekillenmiş gibi görünse de, aslında bir Anadolu kadınının sessiz gücüne, vicdanlı duruşuna ve toplumsal yaralara dokunan katkısına dair bir tanıklıktır. Emine Erdoğan’ın “Sıfır Atık” projesindeki görünürlüğü, onun çevreye olan ilgisinden öte; toplumsal sorumluluklara, kültürel mirasa ve insani acılara duyduğu sessiz ama etkili refleksin bir yansımasıdır.
Ben bu katkıyı yalnızca çevreyle değil; annelikle, eşlikle, vicdanla ve temsilin dönüştürücü gücüyle birlikte değerlendiriyorum. Özellikle Türkiye’deki Türk-Kürt meselesi gibi derin yaralara dair sergilediği insani tavır, gözyaşı ve sessiz duruş, Cumhurbaşkanına yansıyan bir vicdan etkisi olarak okunabilir. Bu, siyasetin değil; insanlığın dilidir.
Bağımsız bir gazeteci olarak şunu açıkça ifade ediyorum: Kimden gelirse gelsin, insanlığa faydası olan her çaba değerlidir. Ancak bu değerlendirme, övgüyle değil; sorgulayıcı bir vicdanla yapılmalıdır. Emine Erdoğan’ın projeleri, teknik başarıların ötesinde, Anadolu’nun kadim vicdanını taşıyan bir annenin sessiz tanıklığıdır.
Bu yazı bir takdir değil; bir tespittir. Bir övgü değil; bir tanıklıktır. Çünkü bu toprakların kadınları, tarihin her döneminde yalnızca savaşta değil; barışta, yalnızca meydanda değil; evde, yalnızca sözde değil; gözyaşında da vicdanın sesi olmuşlardır. Sıfır Atık, bu kez bir Anadolu kadınının eliyle insanlığa umut ışığı olarak doğmuştur.
#ZakirKaya #BağımsızGazeteci #SıfırAtık #EmineErdoğan #AnadoluKadını #ÇevreBilinci #ToplumsalVicdan #KadınLiderliği #DemokrasiKatkısı #STEMEğitimi #KültürelMiras #Kadınİstihdamı #EğitimProjeleri #ÇevreDostuOkullar #VicdanlıYaklaşım #ToplumsalSorumluluk
Yorumlar
Yorum Gönder