19. yüzyılın en önemli ve etkili düşünürlerinden biridir. Felsefesinin ana çizgisi, kendi çağına toptan bir karşı çıkıştır. Çağındaki akılcılığa, felsefi sistemlere ve bütün değerlere bir bir karşı çıkar. Nietzsche'ye göre felsefe, Sokrates ve Platon'dan beri insanın yaşama içgüdüsünü hiçe sayan akılcı bir bilgiye önem vermiştir. Oysa insanın gerçekliği kendi perspektifinden algıladığını ve herkesin farklı bir bakış açısına sahip olduğunu savunur. Bu yüzden de hakikat, ahlak ve değer gibi kavramların göreceli olduğunu ileri sürer. Nietzsche'nin felsefesinde **perspektivizm**, **varoluşçuluk** ve **nihilizm** gibi doktrinler önemli bir yer tutar. Temel felsefi kavramları arasında ise **"Tanrı'nın Ölümü"**, **"Güç İsteği"**, **"Yaşamı Onaylama"** ve **"Üstinsan"** bulunur.
Örnek vermek gerekirse, Nietzsche'ye göre Tanrı'nın ölümü, Batı uygarlığının temelinde yatan Hristiyan değerlerinin geçersizliğini ifade eder. Bu değerler insanın doğasına aykırıdır ve onu güçsüzleştirir. Bu yüzden insan yeni değerler yaratmalı ve hayatını kendi iradesiyle belirlemelidir. Güç istenci ise insanın var olma ve kendini aşma arzusudur. İnsan bu arzuyu hem kendisine hem de başkalarına karşı duyar. Güç istenci hayatın temel ilkesidir ve her şeyi belirler. Yaşamı onaylama ise hayatın tüm zorluklarına rağmen onu sevmek ve kabullenmektir. Nietzsche'ye göre hayat acı doludur ama bu acıyı aşmak için insan kendini yaratmalıdır. Üstinsan ise Nietzsche'nin ideal insan tipidir. Üstinsan kendi değerlerini yaratan, kendi kendisinin efendisi olan, sürüden ayrılan ve hayatını anlamlı kılan insandır.
Yorumlar
Yorum Gönder